Tarih: 3 Mayıs 1969…
Güzergah Erzurum Cumhuriyet caddesi…
Caddenin her iki tarafında bulunan kaldırımlar bir mahalli ve ulusal bayram kutlaması gibi vatandaşlar tarafından doldurulmuş. Dükkan sahibi esnaflarda dükkanlarının ön kısmına çıkarak mavi ipek gömlek giyinen ayakkabıları genellikle kafkas çizmeleri olan delikanlıların oluşturduğu kortej yürüyüşünü izliyorlardı…
Bazı vatandaşlar obalar halinde olan disiplinli kortejle yürüyen bu delikanlılar kimdir diye merak ediyor ve birbirlerine sorup duruyorlardı… Bazıları cevap olarak;
“… komandolar dedikleri işte bunlar, bazıları ise bir noksanlığı tamamlar gibi bunlar yalnız komando değil Türkeş’in komandoları bunlar eğitimli… Bir komando on kişinin arasına bir daldığında hiç yara almadan onların onunu da darmadağın edip çıkıyor vs… “ diyorlardı.
Bazı yaşlı büyükler ise yavrum Allah sizlere güç kuvvet versin, var olasız diye dua ediyordu. Bazıları ise bu söylemlere bir mana veremeyerek merakla cevap arıyorlardı…
Tüm bu düşüncelere cevap korteji idare eden başkanın, oba başlarına verdiği komutla mesafe ve sıra ayarlarıyla başlattığı ve hep birlikte gür sesle söyledikleri marşlar vatandaşın merak ettiği sorulara bir nevi cevap oluyordu…
O gür sesle söylenen Çankaya Marşı vatandaşları dahada heyecanlandırıyordu… İşte hep bir ağızdan söylenen marşlar vatandaşların milli ruhlarının kabarmasına da vesile oluyordu…
Bu coşku vatandaşların ardı arası kesilmeyen alkışlarında da görülüyordu… Bu coşkunun verdiği alkışlar eşliğinde yaptığımız “3 Mayıs Türkçüler günü MAVİ GÖMLEKLİ Genç Ülkücüler Yürüyüşü” Erzurum’un ülkücü harekete sahip çıktığı ve benimsediği günün başlangıcı olmuştur…
Fiziki boy ve yaş hiyerarşisine göre dizayn edilen obalardan oluşan kortejin en ön kısmında Ay -Yıldızlı al bayağımızı, arkasında Onaltı Türk İmparatorluğu temsil eden bayrakları taşıyanların arkasında dokuz motosikletliler, onların arka kısmında yiğit ağabeylilerimizin obaları ve onların arka kısımlarında biz gençlerin oluşturduğu obalar korteji oluşturuyordu.
İşte ön obada yer alan MAVİ GÖMLEKLİ yürüyüşün yağız delikanlısı Recep Ağabeyimizin bugün hakka yürüdüğünü teessürle öğrenmiş bulunuyorum… tarif edemem…çok üzgünüm…
Lügatında yok kelimesi olmayan, her gelen işi nasıl çözerim diye çaba harcayarak çözen Recep ağabeyi nahif bir Erzurum bey efendisi ve canlar canı bir yürekti…
Vatan sevgisini küçük yaşlarda yüreğinde taçlandıran Recep Ağabeyi, 1969 yılında yüksek tahsiline Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesinde başlamış ve mezuniyetinden sonra şimdiki Kültür İlkokulu’nun karşısındaki binada 1976 yılında hizmet veren Filiz Dolunay Sağlık Ocağı’nda Doktor olarak göreve başlamış ve daha sonraları Atatürk Üniversitesi Araştırma Hastanesinde “İntaniye mütehassısı” olarak ihtisasını tamamlayarak mezun olmuş ve Erzurum Sigorta Hastanesi’ne doktor olarak tayin olmuştu ..
Dr. Recep Almacı Erzurum’a geçmişteki ocak tabipliğindeki gibi çok hizmeti olan gönüllerin kadim dosttu bir hekimdi… Daha sonraları Sigorta Hastanesi’nde idari olarak uzun yıllar grev yaparak iz bırakan efsane bir başhekimdi…
Emekliliğine az bir süre kala KOAH hastalığından dolayı İzmir’e tayinini aldırarak orada doktorluğa ve idareciliğe devam etti…
Son zamanlarında KOAH hastalığı iyice artarak çok sıkıntılı günler geçirdi…
…Ve şimdi de canlar canı ağabeyimiz aramızdan ayrılarak ahirete göç etmiş oldu… Merhum Recep ağabeyime Allah’tan rahmet, kederli aile bireylerine, sağlık camiasına, gönül dostlarına sabır ve baş sağlığı dilerim…
Mekanı cennet olsun Yiğit ağabeyimin.