Bugün 52 yıllık ömrümün en hüzünlü ikinci günü... Bir Salı... İnsan her şeyini Salı'da mı kaybeder.. Babamı kaybettim, annemi kaybettim... Günler hep Salı...
30 yıl önce yine bir radyo yayınındayken annemin 'can vermekte' olduğunu öğrenip, köye koşmuştum... Son nefesine yetiştim!
Bugün de bir Salı...
Hiç bir kan bağım olmayan baba bir adamı kaybettim. Dursun Şen... Erzurum'un gülen ve güldüren, aynı zamanda da düşündüren yüzü... Bugün bir radyo yayınında öğrendim, "Buralar artık yaşanmaz" diyerek çekip gittiğini... Evet Başkan, artık buralar sizsiz yaşanamaz!
Sahi bu şehirde caddeye çıktığımızda sizleri göremeyecek miyiz?
***
Ve Ruşen Abi...
Her hayalimin göbek taşı... Sibel'in eşi, Dila'nın babası... Erzurum'un geleneksel kalitesi, ağız tadı.. yüreği.. mutfağı... Böylesi anlarda ne yazılır ki... Eşim Merve bulmuş çıkarmış düğün albümümüzden...
Hadi kalk be Ruşen abi... Benim de bir kalbim var, daa...!
Daha Çanakkale'ye gelip, o kurguladığın güzelim evine konuk olacaktık...
Di, hadi be.. Ruşen abi...!
Dila'nın da, Saltukhan'ın da düğünlerinde, aynen benim düğünümde olduğu gibi oynayacağız... Bak, Racı amcamızın oğlu Vahit, şimdiden Türkülerini hazırlamış bile...
Hadi bize bakma sen, Savaş'ın-Senem'in' de, Alihan'ı ile Mila'sı var.. kalk gel be Ruşen Abi..!