İsmini bilmiyorum...o hep çocuktu, ben genellikle sarhoştum, kırk yıldan kısa bir ömür kadar evveldi...
Evsizdi, hani Amerikan filmlerinde görüp bizde olmaz zannettiğiniz türden bir ''homeless''...
Sakarya Caddesi en çok bira kokardı...sonra rakı, sonra kebap, en son kokoreç... O caddenin en güzel kokusu oydu...
5 lira için, 10 lira için çıkmış kavgalar içinde bile sarhoşlar ona denk gelmezlerdi... O caddenin edep telkin eden çocuğu...
Alıp cebime koyup götürebileceğim çocuk da büyüdü... Çok kiloluydu ve artık topallıyordu...
En fazla garibime giden tarafı...artık para istemiyordu...girdiği her mekanda ne içeceği yahut ne yiyeceği hâlâ biliniyordu...istemesi hiç gerekmedi...
Caddenin gizlenmiş imanı ve merhameti göçmüş...
Soğuk su ile yuysalar keşke...